Waarom werkt C-peptide niet als routinetest voor bloedglucosebeheer?
C-peptide is een waardevolle indicator voor insulinesecretie en de functie van bètacellen in de pancreas. Hoewel het doorgaans niet als routinematige maatstaf wordt gebruikt bij het reguleren van de bloedglucose, dient het specifieke doeleinden bij de diagnose en behandeling van diabetes.
Het belang van C-peptide testen ligt in het vermogen om endogene insulineproductie te beoordelen, die niet wordt beïnvloed door exogene insulinetoediening, een veelvoorkomend scenario bij patiënten met diabetes die insulinetherapie ondergaan. Dit maakt C-peptide een betrouwbare marker voor het bepalen van de resterende bètacelfunctie, met name bij het onderscheid tussen type 1 en type 2 diabetes, en bij het monitoren van de progressie van de ziekte in de loop van de tijd.
Bovendien zijn C-peptide-niveaus gecorreleerd met het risico op het ontwikkelen van diabetische complicaties. Lagere C-peptide-niveaus worden geassocieerd met slechtere glycemische controle, wat kan leiden tot een verhoogde incidentie van microvasculaire en macrovasculaire complicaties.
In de klinische praktijk wordt C-peptide gebruikt in gevallen waarin er behoefte is aan onderscheid tussen insuline-afhankelijke en niet-insuline-afhankelijke hypoglykemie, evenals bij de diagnose van bepaalde aandoeningen zoals insulinoom en gefingeerde hypoglykemie. Daarnaast kan het een nuttige voorspeller zijn van de noodzaak van toekomstige insulinetherapie bij patiënten met diabetes type 2 en is aangetoond dat het een potentiële voorspeller is van diabetescomplicaties.
Voor routinematig glucosebeheer zijn directe glucosemetingen zoals capillaire bloedglucosebewaking echter noodzakelijk.HbA1c-test, en continue glucosemonitoring (CGM) worden vaker gebruikt vanwege hun directe weerspiegeling van bloedsuikerspiegels. C-peptidetesten worden over het algemeen gereserveerd voor specifieke klinische scenario's in plaats van dagelijkse glucosemanagement.
Concluderend kunnen we stellen dat C-peptide weliswaar geen standaardbiomarker is bij routinematige bloedglucosecontrole, maar dat het wel een belangrijke rol speelt bij bepaalde aspecten van diabeteszorg, met name bij de beoordeling van de bètacelfunctie en het risico op complicaties.
